360 :: panoramiczna podróż sferyczna w 2668 odcinkach

Pierwotny kościół z końca XIII wieku był wielokrotnie przebudowywany, m.in. w 2. połowie XIV wieku i w okresie renesansu. W 1684 roku strawił go pożar, w kolejnym stuleciu został zbarokizowany, by wreszcie - po trzęsieniu ziemi z 1789 - zyskać klasycystyczną fasadę. Prezbiterium jest zamknięte wielokątnie i nakryte gotyckim sklepieniem. Jego ściany pokrywają cenne średniowieczne polichromie, datowane na lata 1360-1430. W barokowym ołtarzu głównym warto sie przyjrzeć XIV-wiecznej drewnianej rzeźbie Matki Boskiej; po bokach stoją postacie śś. Jana Chrzciciela i Jana Ewangelisty.

"Niewysoko nad grań wzniesiona, szeroko wzdłuż niej się rozpościerając, robi Orla Baszta od północy i od południa wrażenie jakiejś starej, zbombardowanej wieży basztowej. Widok z jej wierzchołka na Tatry Wysokie, ujęty w ramy Buczynowych Turni (z lewej) i grani Koziego Wierchu (z prawej) jest wprawdzie niezbyt rozległy, ale w swoim rodzaju piękny i interesujący." (Janusz Chmielowski: Przewodnik po Tatrach, tom II, Lwów 1908).

"Nazwa Gancarza pochodzi od popularnego w okolicach Andrychowa i Targoszowa garncarskiego rzemiosła. Metalowy krzyż postawiony został w 1937 r. przez jednego z górali, który szczęśliwie powrócił do kraju z Ameryki. Pierwszy, drewniany krzyż stanął w tym miejscu w 1900 r. na pamiątkę rozpoczęcia nowego stulecia. Z polanki widoki ku północy na obniżenie Kaczyny i przecięte Choczenką Pasemko Bliźniaków. W lewo od przełomu Ostry Wierch i grzbiet schodzący do Andrychowa przez Wapienicę i Pańską Górę. W tle dalekie Pogórze Śląskie. Niegdyś wierzchołek Gancarza słynął z dookolnej panoramy." (Radosław Truś: Beskid Mały: przewodnik, Pruszków 2008).

"Jego historia sięga V w., ale został przebudowany w XII wieku. Wnętrze świątyni, jak wiele innych w rzymskich kościołach, nie robi wrażenia aż tak starego — i faktycznie w dużej mierze pochodzi ono z XVII wieku. Jest tu jednak kilka ciekawostek, zwłaszcza znajdujący się pierwszej kaplicy po lewej stronie — choć bardzo trudno go dostrzec — fragment blachy, na której usmażony został św. Wawrzyniec. Kilka kroków dalej po tej samej stronie znajduje się grobowiec francuskiego malarzas Nicolasa Poussina — delikatne XIX-wieczne dzieło jego rodaka, Chateaubrianda. Poussin większość swojego życia spędził w Rzymie i tutaj również zmarł w 1665 roku. Poza tym zwróć również uwagę na znajdujące się dwie kaplice dalej i wykonane przez Berniniego popiersie lekarza papieża Innocentego X, Gabriela Fonseca, oraz wiszący na ołtarzu głównym obraz Ukrzyżowanie Guida Reniego." (Martin Dunford: Rzym. Podróże z pasją, Warszawa 2009).

Położony niemal nad zatoką Piazza del Plebiscito to jeden z największych placów miasta. Jego nazwa upamiętnia plebiscyt z października 1860 roku, w którym neapolitańczycy opowiedzieli się za przyłączeniem do zjednoczonych Włoch. Od wschodu ogranicza go Pałac Królewski, a od zachodu — przypominający skrzyżowanie Panteonu z kolumnadą Berniniego — kościół San Francesco di Paola.