360 :: panoramiczna podróż sferyczna w 2668 odcinkach

Mała Wysoka słusznie cieszy się opinią jednego z lepszych punktów widokowych w Tatrach. Z jednej strony mamy rozległe "pojezierze" Doliny Staroleśnej, z drugiej wgląd w żłób Doliny Białej Wody, a pod stopami górne piętra Doliny Wielickiej, zamknięte potężnym cielskiem Gierlacha.

Pod stopami wielesetmetrowa głębia Doliny Hlińskiej, z drugiej strony zamknięte potężną piramidą Krywania górne piętra Niewcyrki z trójcą Teriańskich Stawów. Bardziej w lewo żłób Doliny Furkotnej z jasnymi taflami Wielkich Stawów Furkotnych.

"Hruby jest mózgiem skalnym. Widzisz ostre szwy
Natężone do bólu żłobistym skupieniem?
Ognie tędy lawiną zadymioną szły.
Ziemia stygła i kamień się stawał kamieniem.

Czas, rzeczownik bezdenny, zapadał śród gór,
Lepił czaszkę z granitu i myśli w niej pisał,
Aż nieznaną muzyką wielogłowy chór
Pod niebem nieruchomym swój śpiew rozkołysał.

Melodio niepojęta, ciszo wód i skał,
Która kruszysz się w uchu zaziemskim szelestem!
Czuję wiatr: niósł mnie w dymach, ponad ogniem siał
i rozwiał po istnieniu. Gdzie ja teraz jestem?"

(Kazimierz Wierzyński: Hruby).

Czyż nie mieli racji Chmielowski ze Świerzem (Tatry Wysokie: przewodnik szczegółowy, tom IV, Kraków 1926), pisząc o Jagnięcym, że "widok zeń jest b. rozległy i odznacza się niepospolitą różnorodnością motywów"? Z jednej strony mamy alpejski mur od Kieżmarskiego po Lodowy, a z przeciwnej wielkie trawiaste stoki piramid Tatr Bielskich.

Barbakan, zwany (z rzadka) ze względu na swój kształt Rondlem, jest cennym zabytkiem gotyckiej architektury obronnej. Okrągłą budowlę o średnicy 24 metrów wymurowano z czerwonej cegły w latach 1498-1499, chcąc w ten sposób umocnię północny odcinek fortyfikacji miejskich, pozbawiony naturalnych przeszkód wodnych. Kraków stał wówczas przed realną groźbą inwazji wołosko-tureckiej - odwetu za wschodnie wyprawy króla Jana Olbrachta. Mimo wielokrotnych oblężeń, Barbakan nigdy nie został zdobyty, aż do wprowadzenia zmian w sztuce oblężniczej w XIX wieku.

Stojąc na galerii, widzimy z jednej strony dziedziniec i wystający ponad mury fragment Bramy Floriańskiej, z drugiej - plac Matejki z pomnikiem grunwaldzkim i wieżami kościoła św. Floriana. Być może z takiego okienka strzelniczego podczas konfederacji barskiej w 1768 roku pasamonik Marcin Oracewicz zabił strzałem z fuzji rosyjskiego dowódcę, pułkownika Panina? Jak głosi legenda, z braku amunicji naładował broń... guzikiem.