360 :: panoramiczna podróż sferyczna w 2668 odcinkach

"Gruntowny remont świątynia przeszła w 1879 r. (dobudowano wtedy zakrystię), a następnie w latach 1960-63 oraz w 90. XX w. W 2. poł. XX w. użytkowana była jako kościół rzymskokatolicki, a od 1951 r., po powrocie części Łemków, odprawiano w niej także nabożeństwa unickie. Ta typowa cerkiew zachodniołemkowska wzniesiona została w konstrukcji zrębowej. Ściany pokryto gontem, a dachy blachą. Dachy typu namiotowego są dwukrotnie łamane uskokowo. Wieża słupowo-ramowa o ścianach pochyłych, z izbicą ozdobioną falbanką. Układ wnętrza jest trójdzielny. Do węższego od nawy prezbiterium przylega zakrystia. Pod wieżą znajduje się część babińca. Dachy wewnątrz nawy i prezbiterium są namiotowe, w babińcu strop z fasetami. Polichromia figuralno-ornamentalna powstała w 1938 r. W wyposażeniu znajduje się późnobarokowy ikonostas z XVIII w., którego ciekawostką są rzadko spotykane rzeźby na antependiach — poniżej ikony Matki Boskiej przedstawienie Adama i Ewy, poniżej ikony Chrystusa Nauczającego — proroków. W prezbiterium mieści się ołtarz główny z XIX w., w nawie dwa ołtarze boczne o charakterze barokowym. " (Szlak Architektury Drewnianej, Kraków 2005).

"Cerkiew parafialna greckokatolicka św. Paraskewii w Kwiatoniu (obecnie kościół pomocniczy rzymskokatolicki) datowana jest na 2. poł. XVII w. (tradycja podaje nawet rok 1700). Cerkiew była wielokrotnie remontowana w XIX i XX w. Świątynia jest wręcz klasycznym przykładem zachodniołemkowskiej architektury cerkiewnej, a ze względu na swoje proporcje uważana za jedną z najpiękniejszych cerkwi w Polsce. Wzniesiono ją w konstrukcji zrębowej, ściany i dachy pokryte są gontem. Nad nawą i prezbiterium strzeliste dachy namiotowe, łamane uskokowo, zwieńczone zostały baniastymi wieżyczkami z latarniami pozornymi i cebulkami. Najwyższa cerkiewna wieża na Łemkowszczyźnie ma konstrukcję słupowo-ramową. Nad pochyłymi ścianami jest osadzona izbica z ozdobną falbanką, całość nakryta hełmem, analogicznym do pozostałych zwieńczeń. Jest to cerkiew trójdzielna, o poszczególnych częściach zbudowanych na rzutach kwadratu. Babiniec w całości mieści się pod wieżą i otacza go zahata. Wewnątrz, w nawie i prezbiterium widoczne są dachy namiotowe, a w babińcu strop płaski. Wystrój wnętrza stanowi polichromia o motywach figuralnych i ornamentalnych z 1811 r. Zachowało się tu kompletne wyposażenie: ikonostas autorstwa M. Bogdańskiego z 1904 r., w prezbiterium ołtarz główny z XIX w., dwa ołtarze boczne z ikonami Matki Boskiej z Dzieciątkiem oraz Zdjęcia z Krzyża." (Szlak Architektury Drewnianej, Kraków 2005).

"Budowla, mimo przekształceń, zachowała najważniejsze cechy cerkwi zachodniołemkowskiej. Wzniesiona została w konstrukcji zrębowej, ściany oszalowano pionowo z listwowaniem. Dachy są łamane: nad nawą namiotowy z wydatnym okapem nad węższą częścią nawy; nad prezbiterium dwuspadowy przechodzący w namiotowy wielopołaciowy. Wieża słupowo-ramowa o pochyłych, pokrytych gontem ścianach ma odeskowaną pionowo z listwowaniem izbicę. Nawa trójdzielnej cerkwi po przebudowie wydłużyła się o dawne prezbiterium. Nowe prezbiterium jest zamknięte trójbocznie. [...] Cerkiew otoczona jest kamiennym murem z ok. 1830 r. wraz z murowanymi bramkami." (Szlak Architektury Drewnianej, Kraków 2005).

"Wnętrze nakrywają stropy płaskie z fasetami. Polichromię o rokokowo-klasycystycznych motywach architektonicznych oraz roślinnych wykonali Antoni i Józef Bogdańscy w 1898 r. W nawie widać fragmenty starszej barokowej polichromii z końca XVIII w. Barokowy ikonostas z XVIII w. przemalowany został w czasie remontu w 1831 r. W prezbiterium znajduje się ołtarz główny z baldachimem, w nawie natomiast trzy ołtarze boczne z 2. poł. XVIII w.: północny przy tęczy barokowy z ikoną Pieta, południowy przy tęczy również barokowy z ikoną Przemienienia Pańskiego, trzeci rokokowy z ikoną Matki Boskiej z Dzieciątkiem. Cerkiew zdobi wiele cennych ikon, m.in.: Opieka Bogurodzicy (Pokrow, XVIII w.), Ostatnia Wieczerza i Złożenie do Grobu (poł. XIX w.), Św. Jan Chrzciciel (przełom XVIII i XIX w.)." (Szlak Architektury Drewnianej, Kraków 2005).

Tę typową cerkiew zachodniołemkowską wzniesiono w 1764, po czym przebudowano w 1. połowie XIX wieku. Obecnie służy jako rzymskokatolicki kościół pw. Matki Bożej Nieustającej Pomocy, będąc filią parafii w Brunarach.

"W nawie i prezbiterium widać dachy namiotowe, w babińcu i zakrystii stropy płaskie. Polichromia ornamentalno-architektoniczna pochodzi z 1. poł. XIX w. Zabytkowe wyposażenie stanowią: barokowy ikonostas z XVIII w, przy północnej ścianie nawy barokowy ołtarz boczny z ikoną Matki Boskiej z Dzieciątkiem w typie Hodegetrii z pocz. XVII w., w zwieńczeniu portalu zakrystii nieduża ikona Opłakiwanie Chrystusa." (Szlak Architektury Drewnianej, Kraków 2005).