360 :: panoramiczna podróż sferyczna w 2668 odcinkach

Kościół zbudowano w roku 1439 na miejscu starożytnej pustelni, jako część klasztoru hieronimitów. Obecnie jest oficjalną świątynią bożogrobców — papieskiego Zakonu Rycerskiego Grobu Bożego w Jerozolimie. Znany jest także jako miejsce ostatniego spoczynku Torquata Tassa (1544-1595), jednego z najwybitniejszych poetów włoskiego renesansu, autora eposu rycerskiego Jerozolima wyzwolona.

"Kościół otwarty jest rzadko, trzeba trafić przed południem. Zrobiłam dużo zdjęć w ciemnym wnętrzu, rozróżniam na nich niepewne kształty — ale jaka to pomoc dla pamięci. Wnętrze jest urocze, jednonawowe z wielokątną absydą ozdobioną scenami z życia Marii przez Baldassare Peruzziego i z Madonną Loretańską w ołtarzu, przypisywaną Annibale Carracciemu. Ten specjalista od umięśnionych olbrzymów Olimpu jest tutaj dziwnie delikatny. Wnętrze jest zdobione freskami, rzeźbionymi portalami, grobowcami, ale nie traci charakteru niemal wiejskiego — lecz nad którym czuwał możny i wyrafinowany protektor. Płyta z epitafium Tassa została wmurowana niedługo po jego śmierci, ale rzeźba nagrobna to dzieło XIX-wieczne. Pali się przed nim wieczna lampka — podtrzymywanie jej płomyka należy do obowiązków mieszkańców konwentu. Ma on dwóch lokatorów: mnichów z Zakonu Świętego Hieronima i członków Zakonu Rycerskiego Świętego Grobu w Jerozolimie, osadzonych tutaj po II wojnie. Ci ostatni pielęgnują lampę oraz małe muzeum Tassa, pokoiki, w których mieszkał, i trochę pamiątek. Wyznaczenie ich do tej funkcji było naturalne, chociaż odbyło się z wielowiekowym opóźnieniem: Tasso opisywał wyprawę krzyżowców dla wyzwolenia Grobu Pańskiego. Pewne uchybienie, niesprawiedliwość wobec poety została nadrobiona po trzech i pół stulecia." (Ewa Bieńkowska: Spacery po Rzymie, Warszawa 2010).